با تشکر از دوستانی که دربارۀ «ه» غیر ملفوظ نظر داده اند، یادآوری چند نکته را ضروری می دانم.
1. در همان آغاز سخن گفتم که هیچ کسی متولی زبان مادری یک ملت نیست. اما خط چرا. وگرنه درسی به نام نمی داشتیم
2. اما چون خط نقش ارتباطی متفاوتی از زبان دارد، می توان پذیرفت که به سبب حرفه ای بودنش، بی نیاز از مدیریت مردم عامی است.
3. در سال 1934 یا 1835، در کنگرۀ بین المللی ایرانشناسی در رم خط و شیوۀ نویسش ویژه ای برای آوانگاری متن های فارسی با حروف لاتینی تدوین شد که تاکنون تقریبا همۀ ایران شناسان از آن پیروی کرده اند و پیشنهاد من هم بر این مصوبه تکیه داشت.
4. نشانی که بر روی «ه» غیر ملفوظ می آید، برخلاف برداشت نادرست برخی همزه نیست، بلکه طراحان آن یک «ی» کوچک را در مد نظر داشته اند.
5. بخواهیم و نخواهیم، درست یا نادرست، امروز نوشتن با حروف لاتینی با به اصلاح نادرست «فینگلیش» اجتناب نظیر است. صرف نظر از این که در ساخت این اصطلاخ به خط انگیسی توجه شده است. در صورتی که پای الفبای لاتینی در میان است.
6. اگر برای استفاده در کامپیوتر در فکر راه حلی برای خط فارسی باشیم، فراموش نکنیم که مثلا در پاسپورت ها و دیگر اسناد رسمی این خط فرضی اعتباری نخواهد داشت.
7. گمان نمی کنم که با شیوۀ پیشنهادی من گرفتاری چشمگیری به وجود بیاید. کما این که پس از هفتاد سالی که از کنگرۀ رم گذشته است، سنگ بزرگی بر سر راه نبوده است.
8. ندیدم که در نظر دوستان توجهی به واژه هایی چون مه، شه، گه، و ره شده باشد.
9. و بسیاری اشاره های دیگری که می توان داشت که برای کوتاهی سخن از آوردن آن ها پرهیز می شود.
1. در همان آغاز سخن گفتم که هیچ کسی متولی زبان مادری یک ملت نیست. اما خط چرا. وگرنه درسی به نام نمی داشتیم
2. اما چون خط نقش ارتباطی متفاوتی از زبان دارد، می توان پذیرفت که به سبب حرفه ای بودنش، بی نیاز از مدیریت مردم عامی است.
3. در سال 1934 یا 1835، در کنگرۀ بین المللی ایرانشناسی در رم خط و شیوۀ نویسش ویژه ای برای آوانگاری متن های فارسی با حروف لاتینی تدوین شد که تاکنون تقریبا همۀ ایران شناسان از آن پیروی کرده اند و پیشنهاد من هم بر این مصوبه تکیه داشت.
4. نشانی که بر روی «ه» غیر ملفوظ می آید، برخلاف برداشت نادرست برخی همزه نیست، بلکه طراحان آن یک «ی» کوچک را در مد نظر داشته اند.
5. بخواهیم و نخواهیم، درست یا نادرست، امروز نوشتن با حروف لاتینی با به اصلاح نادرست «فینگلیش» اجتناب نظیر است. صرف نظر از این که در ساخت این اصطلاخ به خط انگیسی توجه شده است. در صورتی که پای الفبای لاتینی در میان است.
6. اگر برای استفاده در کامپیوتر در فکر راه حلی برای خط فارسی باشیم، فراموش نکنیم که مثلا در پاسپورت ها و دیگر اسناد رسمی این خط فرضی اعتباری نخواهد داشت.
7. گمان نمی کنم که با شیوۀ پیشنهادی من گرفتاری چشمگیری به وجود بیاید. کما این که پس از هفتاد سالی که از کنگرۀ رم گذشته است، سنگ بزرگی بر سر راه نبوده است.
8. ندیدم که در نظر دوستان توجهی به واژه هایی چون مه، شه، گه، و ره شده باشد.
9. و بسیاری اشاره های دیگری که می توان داشت که برای کوتاهی سخن از آوردن آن ها پرهیز می شود.
Labels: درست بنویسیم, روزنوشت
