ظرف رویی، نه روحی!
«روی» فلزی است به رنگ خاکستری متمایل به آبی که با آلیاژی از آن ظرف های گوناگونی نیز می سازند. آلیاژ روی و مس همان برنج است و روی و آهن همان فلزی است که حلبی خوانده می شود.
ظرف های آلومینیومی هم به اصطلاح «رویی (رویین)» نامیده می شوند. اما متاسفانه دیده می شود که نه تنها مردم عامی، بلکه تحصیل کردگان و حتی آنان که فیزیک و شیمی خوانده اند، به تقلید از مردم عامی ظرف های رویین و یا آلومینومی را «روحی» می نامند! حتی نخست وزیری در مصاحبه ای گفت: «من در نوجوانی روحی فروشی می کردم».
پیشاپیش می دانم که برخی خواهند گفت که مانعی ندارد و مردم سازندۀ واژ ها هستند.
من هم پیشاپیش می گویم که اینان درست می گویند. به شرط این که تساهل و تسامح را در اسم معنا هم بپذیرند که نمی پذیرند. از آن میان واژه ها یا اصطلاح های «قول»، «آبرو»، «آزادی»، «قانون»، «کرامت انسانی»، «مهرورزی»، «نشاط»، «مردمسالاری» و مانند این ها را!...
Labels: درست بنویسیم
