درست بنویسیم، درست بگوییم


دشمنی   یا افشاگری با دوستی و مهر!

 
حدود هفت سده سخن خواجۀ شیراز را تکرار کردیم که:

با دوستان مروت، با دشمنان مدارا

و امروز می بینم که تقریبا همه شمشیرها را از رو بسته ایم!

من با استفادۀ از حرمت این بحث فرهنگی، می خواهم آرزو کنم که دوستان اندرز حافظ را فراموش نکنند...

پیداست که این را نیز آگاهم که حافظ آسایش دو گیتی را تفسیر آن دو حرف دانسته است و جای بهانه را باز گذاشته است!

ظرافت حافظ را الگوی خود بدانیم و اکنون که این حیا را داریم که سرانجام پایان نامۀ تهدید آمیز خود را «با مهر» و «دوستدار» امضا می کنیم، در خود نامه نیز از مهر و دوستی دریغ نکنیم. تا خواست و آرزویمان هماهنگ باشند.

یا به درستی محتوای پیام خود بیاندیشم، یا به نیتمان به هنگام امضای پیام.

پیداست که یکی از دو نادرست است. بگذاریم پیاممان نادرست خوانده شود.

و چه نیکوست این اصطلاح «ستارالعیوب»!

 

با فروتنی

پرویز رجبی

Labels: