نقش میهمان در زندگی ما ایرانیان
ایرانی حتی در «پیک نیک» هم میهمان دارد و به فکر میهمان است و حتی فکر می کند که پیک نیک بی میهمان چنگی به دل نمی زند. جالب است که برخی در سفر نیز میهمانی به همراه دارند. میزبان در سفر هم از دیدن میهمان چندان شگفت زده نمی شود.
و بسا در آبادی های کوچک و دورافتاده، مسافری ناشناس و عبوری خانواده ای را به میزبانی منصوب می کند! و سبب خوشحالی میزبان منتصب را فراهم می آورد.
و چنین است که تو، آسوده بال، می بالی که همه جای ایران سرای تست و در این سرا میزبانت ترا حبیب خدا می خواند... و حبیب خدا را از غربت چه باک؟...
وچنین است که می شنوی، سفرۀ مرد باز است همیشه...
و چنین است که در میهمانی های ما میهمانی از میهمان دیگر پذیرایی می کند و یا او را دعوت به ماندن می کند!...
و اغلب در سیزده به در، سفره ها به هم پیوند می خورند...
و چنین است که در ایران صرف نظر از موقعیت اقتصادی، کم پیش می آید که کسی بی سرپناه بماند...
در بلاهای طبیعی و در زلزله های ویرانگر نیز...
مسافر بیگانه در کمتر کجایی از گیتی به اندازۀ ایران از احساس غربت به دور است. ایرانیان جوان در کوچه و خیابان با مسافران خارجی پیوند برقرار می کنند و این پیوندها اغلب به میهمان نوازی منجر می شود. و تقریبا غیر ممکن است که یک ایرانی به مسافری خارجی با نفرت بنگرد. همین نفرتی که امروز در دیگر نقاط جهان معمول است.
دید و بازدید های نوروزی ایرانیان را نیز کمتر می توان در بیرون از حوزۀ فرهنگی ایران سراغ کرد. چنین است که کارمندان در روزهای آغازین سال نو، در محیط کار خود میهمانی های کوچک راه می اندازند و به دید و بازدیدهای نوروزی ادامه می دهند و دلشان بار نمی دهد که از پذیرایی فاصله بگیرند.
آری! نقش میهمان در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از همین روی در در نمایش سیمای ایرانی نقش میهمان بسیار تعیین کننده.
و چقدر آسان می توان ایران را یک میهمانسرای بزرگ نامید...
بکوشیم تا میزبانان و میهمانان سایت ها و وبلاگ ها هم این خوی ایرانی را پاس بدارند.
با فروتنی
Labels: روزنوشت
