ناتنی ها (22)
در بیان شگرد شیفتگان برچسب های ناتنی
و برخی از ما از دیرباز برای دست یافتن به تنوع بیشتر، مرز هویت ملی را با ایده ای غریب می شکنند و روزنه ای شگفت انگیز در مرز هویت فراهم می آورند: نشان الفبایی کشورها و نمره های خارجی ماشین ها! در خیابان چراغ برق (امیر کبیر) این نشان ها و نمره ها، مانند داروی سرطان خرید و فروش می شوند و جایگاه های مخصوص خود را دارند. از میان نشان ها، نشان D (آلمان) طرفداران بیشتری دارد. اما نمرۀ ماشین فرقی نمی کند که مربوط به کدام کشور باشد. نشان را می چسبانند به عقب ماشین و نمره را طوری در زیر نمرۀ خود ماشین قرار می دهند که گوشه هایش دیده شود و معلوم کند که صاحب ماشین در «اونجا» بوده است. بیشتر این نمره ها، نمره های ترانزیت هستند.
این تنوع غم انگیز محصولی است از تراوش های برخی از مغزهای خودی برای عرضۀ به هموطنان بیگانه ای که هیچ ارتباطی با آن ها ندارند، جز اینکه حالیشان کنند که کم عددی نیستند!.. گاهی هم این نمره خریداری نمی شوند، از آن اتوموبیل های گران بهایی هستد که از «اونجا» آمده اند و نه فروشنده دلش بار داده است که آن را بکند و نه خریدار!
جالب تر اینکه پلیس راهنمایی هم با دلسوزی از کنار این نشان ها و نمره ها می گذرد. و بسا که اصلا متوجه عمق فاجعه نیست. تازه پس از سپری شدن عمر این ماشین، نمرۀ صاف کاری شده است از طریق اوراقچی ها به کامیون های نخاله کش می رسد و چند صباحی هم دل آن ها را خوش می کند. آن وقت برخی از سر نادانی بر این باورند که گویا ایران کشوری پلیسی است.!
من که هنوز علامت «ورود ممنوع» را در سر هیچ راهی ندیده ام که سر از ترکستان در می آورد!
با فروتنی
پرویز رجبی
