پیام دوست
از این‌که دوست نازنیم هوشنگ بافکر را در کنارم دارم خوشحالم. اگر عمری بود و «آرمانشهر حافظ» به صورت کتاب درآمد، این پیام‌ها می‌توانند از کمبودهای کتاب بکاهند. از همین روی از پیام‌های دیگر دوستان هم استقبال می‌کنم، تا متکلم وحده نباشم.
باسلام و احترام
حق داری كه از نازك خیالی خواجه بنالی چرا كه حالی به حالیت می كند و از نازك دلی اش دلت ریش ریش می شود و از بازیگوشی اش كلافه می شوی و دست و دل بازی اش حیرانت می كند. به تعبیر خودت خواجه در پشت هر واژه ای و در پس هر مصرعی و در پناه هر بیتی جا خوش می كند تا سر گردانت كند. تا می آیی او را بیابی زود جا عوض می كند و از نهانگاه دیگری ترا به خود می خواند و وسوسه ات می كند تا پیش و پیشتر بروی، نزدیكتر كه می شوی در می یابی و یا به ذهنت می رسد كه خواجه پشت سرت است و از جایش تكان نخورده است. ناچار می شوی راه رفته را باز گردی و آن قدر دور واژه و مصرع و بیت بگردی تا خواجه را باز یابی. تازه از شیرینی پیدا كردن او و فیض وجودش كامه ات شیرین ست كه تلخی گمگشتگی و آوارگی در میان واژگان وسراسیمه شدن و دویدن از این بیت به آن بیت و از این معنی به آن معنی حلاوت وشیرینی پیشین را از بین می برد و تلخ كام و پشیمانت می كند. تا باز مگر خواجه مدد كند واز كژ راهه به شاهراه هدایتت كند و برای رفع خستگی ترا در كنار بیشه زار و یا در سایه سار تك درختی كه جویباری ازكنارش می گذرد، رهاسازدو به خود وگذاردت .
اما از من تو به چه كسی شكایت برم كه در خدمت حضرتش شیطنت گل می كند و به نیت سرگردانی چون منی شرارت می كنی و حتی در جایی كه خود خواجه كوتاه می آید تو بااشاره ای نمكین و اعتراضی دلنشین همه چیز را به هم می ریزی و وقتی شیطنتت ارضا شد فروتنانه می پذیری كه كنجكاویت راهنمایت بوده است و تو نیت شیطنت و اذیت نداشته ای. آیا می خواهی با تو و خواجه كه تبانی كرده اید، همراهی كنم و حرفت را باور كنم ؟
هوشنگ بافكر- 17/9/86 . زردبند
