اگر من کوین راد نخست‌وزیر استرالیا می‌بودم!
من اگر به جای کوین راد، نخست‌وزیر استرالیا می‌بودم، که در ماه گذشته «بزرگوارانه» از بومیان استرالیا و نسل ربوده شده، برای ستمی که بر آن‌ها روا داشته شده است، رسما پوزش خواست، بی‌درنگ و دست کم بخشی از بهای سهم امروزی آن‌ها از بیش از هفت و نیم میلیون کیلومتر مربع خاک استرالیا را پرداخت می‌کردم. و می‌گفتم، بومیان که حدود نیم میلیون نفر از جمعیت حدود بیست میلیون نفری استرالیا را تشکیل می‌دهند، در اصل صاحبان اصلی این سرزمین بسیار بزرگ هستند و روا نیست که بیش از این تنها به تماشای زندگی ما سفیدپوستان، که مدعی «کشف» و «پیداکردن» سرزمین آن‌ها هستیم و به تماشای عکس‌های سیدنی خوشگله بسنده‌کنند!
اما اکنون که نخست‌وزیر استرالیا نیستم و حتی برای گرفتن ویزای استرالیا ناگزیر از مراجعۀ به «دعانویس» هستم، باید در معنای «میزبان» و «میهمان» تجدید نظر اساسی بکنم و بپذیرم که سرزمین‌های گمشده را نیز می‌توان مانند سکه‌ای گمشده یافت و توی جیب گذاشت و از ریش صاحبش پوزش خواست!
با فروتنی
پرویز رجبی
