پی نوشت

تندیس‌ها!

 

در بیابانی دور

بازهم دورتر

آن‌سوی دوری‌ها

بر سنگی به بزرگی مدرسه‌هایم نشسته‌ام

در اندیشۀ تندیس‌های محبوس در خاطرۀ سنگ

و عطر منجمد یاران غایب دبستانی

 

هوا هواییم می‌کند

و چشم‌انداز حضورم را  از چشمم می‌اندازد

در گذر نسیمی بی‌اعتنا

 

مارمولک ها هنوز هم

گاه می‌دوند و گاه می‌ایستند

در حبس بیابان

در سلولی به وسعت سکوت

ای امان!

حجاران را خبر کنید

برای رهایی تندیس‌ها

 

28 خرداد

--
پرویز رجبی
parviz.rajabi@gmail.com
parvizrajabi.blogspot.com
parvizrajabi.ir