تندیسها!
در بیابانی دور
بازهم دورتر
آنسوی دوریها
بر سنگی به بزرگی مدرسههایم نشستهام
در اندیشۀ تندیسهای محبوس در خاطرۀ سنگ
و عطر منجمد یاران غایب دبستانی
هوا هواییم میکند
و چشمانداز حضورم را از چشمم میاندازد
در گذر نسیمی بیاعتنا
مارمولک ها هنوز هم
گاه میدوند و گاه میایستند
در حبس بیابان
در سلولی به وسعت سکوت
ای امان!
حجاران را خبر کنید
برای رهایی تندیسها
28 خرداد
--
پرویز رجبی
parviz.rajabi@gmail.com
parvizrajabi.blogspot.com
parvizrajabi.ir