مسعود عزیز،
چندی پیش دوست بسیار بسیار عزیزی دربارۀ بوف کور هدایت نوشته بود. برایش نوشتم:
«من چون خود دستکی بر قلم دارم، ذهنم همیشه با فکر دیگری هم مشغول بوده است:
بی آن که بخواهم به بزرگی متقدمان دستبرد بزنم، می خواهم بگویم که ما در پرداختن به این بزرگواران به قدری راه اغراق پیش کشیده ایم که هرگز به درستی متوجه نشده ایم که اخلاف آن ها را ندانسته، کم و بیش در زیر دست و پا له کرده ایم. تردیدی نیست گه صادق هدایت و جمالزاده و بزرگ علوی و چوبک از پیشگامان محترم ما هستند، ولی تردیدی هم نیست که پرداختن ناگسسته به اینان، جفای بزرگی است در حق بسیاری از نویسندگان پس از این ها. واقعا چنین می نماید که سوزن گرامافن گیر کرده است»...
با فروتنی
پرویز رجبی
نگاه کنید:
مسعود لقمان
دکتر عطاءالله مهاجرانی
Labels: پرسش و پاسخ, روزنوشت
