مخالفت حق مسلم ماست!
سده هایی دور دراز بیدادگری و حق کشی چه جای پای خشن و ماندگاری در روح و روان ما گذاشته است که گمان می کنیم، هرجا که به آسانی می توانیم مخالفت کنیم، اگر چنین نکنیم حق مسلمی دیگر پایمال می شود!
این بار روی سخنم با دوست خوب و خوش کمالم مسعود لقمان است. مسعود با نگرانی آشکاری نوشته است:
« استاد نازنینم نباید فراموش کنیم که واژه هایی که نام بردید و نام سایر ماه های ما هستند چه در شکل کهن و چه در شکل نوین معنای آن دچار دگرگونی نمی شود اما مرداد و امرداد زمین تا آسمان معنایشان متفاوت است دیدگاه تان را نمی پسندم چرا که دوست ندارم نام یکی از ماه های تقویممان معنای مرگ و نیستی دهد در حالی که واژه درست آن دارای معنای زیبای جاودانگی است.
شادزیوید»
مسعود عزیز،
من پس از یادداشت تو، برای یک نظرسنجی به ده نفر تلفن کردم و دربارۀ «الف» نفی در «امرداد» پرسیدم. تنها یک نفر پاسخ درست داد... تو هم می توانی همین کار را انجام دهی... اگر از کسی پرسیدی، دربارۀ معنی فروردین و اردیبهشت و شهریور هم بپرس!
اما گیرم که هر ده نفراین «الف» را می شناختند. مگر قرار براین است که مردم ما در روند دگرگونی سایشی واژه ها هم به مرگ و میر بیاندیشند؟ آن هم مردمی که تکیۀ سخنش بر بر حق بودن مرگ است. مگر در «امرداد» دلبند تو «مرداد» متبلور نیست؟ مگر مردمی که نمی دانند که «اَشَه وَهیشتُه» (اردیبهشت) به معنای بهترین راستی و فضیلت و هنر است، اگر می دانستند، دست کم در این ماه راستی و فضیلت و هنر را به کمال می رسانیدند؟ و مگر اصلا قرار است که مردم ریشه های کهن واژه ها را بدانند؟
من بیست و هشت سال پیش جشن اردبیهشتگان را جشن اخلاق در سراسر گیتی پیشنهاد کردم و پیشنهادم در مجمع عمومی سازمان ملل متحد خوانده شد. اما در ایران عزیزمان حتی یک نفر محض دلخوشی اشاره ای به این پیشنهاد نکرد...
از همۀ این حرف ها گذشته، من فقط پیشنهادی در حد دانش و فهم خودم کرده ام. من متولی زبان مردم نیستم. اما نگهبان آن حتما! من بازهم دربارۀ «قند پارسی» شیرین پیشنهادهایی خواهم داشت، تا دست کم در بنگاله از بازار نیافتد!
بهانه گیری چرا؟
با فروتنی
پرویز رجبی
Labels: پرسش و پاسخ, درست بنویسیم
